پارتیشن بندی دیسک همواره یکی از مسائل مهم و قابل اهمیت است که با توجه به افزایش ظرفیت هارد دیسک ها در چند سال اخیر ، این عمل نیز اهمیت بالاتری نیز دارد .
یکی از مهمترین نکاتی که در استفاده از یک هارد با ظرفیت بالا باید به آن توجه کرد روش format کردن است ، بیشتر افراد میدانند که روش سنتی استانداردی که برای format کردن هارد دیسک ها به کاربرده میشود ، روش MBR است .
در ابتدا به اصطلاح پارتیشن بندی میپردازیم :
در ابتدا برای استفاده از هارد دیسک ، فضای آن را به چند قسمت تقسیم میکنیم که به این عمل پارتیشن بندی میگویند . برای درک بهتر پارتیشن بندی باید به این بپردازیم که سیستم عامل چطور این عمل را انجام میدهد ؟
در این قسمت است که با دو اصطلاح ( GPT ( guid partition table و MBR یا Master Boot Record آشنا میشوید .
هر دوی این اصطلاحات یک هدف دارند و آن هم قسمت بندی هارد دیسک است با این تفاوت که از لحاظ معماری اصلا با هم شباهتی ندارند.
روش MBR چیست ؟
این روش ، یک استاندارد قدیمی و به اصطلاح سنتی است برای قسمت بندی و مدیریت هارد دیسک ، در این روزها نیز بسیاری از کاربران از این روش برای پارتیشن بندی استفاده میکنند .
” MBR” در قسمت ابتدایی هارد دیسک قرار دارد که در خود اطلاعاتی درباره ی روش مدیریت قسمتهای ( پارتیشن ها ) منطقی در دستگاه های ذخیره سازی ، نگه میدارد ؛ همچنین کدهای اجرایی را دارد که این کدها برای اسکن پارتیشن ها در سیستم عامل را انجام میدهد و همینطور کد و روال بوت شدن را در سیستم عامل نیز انجام میدهند .
در پارتیشن بندی روش MBR محدودیت برای تعداد قسمت ها وجود دارد ، شما تنها میتوانید یک هارد را به 4 قسمت تبدیل کنید ؛ و اگر قسمت های بیشتری بخواهید باید پارتیشن اخر را به شکل پارتیشن اضافه یا Extended partition درآرید با اینکار میتوانید این پارتیشن را به چند زیر پارتیشن همان درایو منطقی “logical drives” تبدیل کنید .
از MBR 32 بیت برای پارتیشن بندی استفاده میکنند ، به همین دلیل نیز هر پارتیشن حداکثر تا 2 ترابایت ظرفیت دارد .
معایب MBR
محدودیت برای تعداد پارتیشن ها
مقدار حداکثری 2 ترابایتی برای هر پارتیشن ( برای هاردهای با ظرفیت بالا مناسب نمیباشد )
در صورت آسیب دیدن MBR ( که به راحتی نیز آسیب میبیند ) هارد دیسک غیر قابل استفاده میشود .
روش GPT چیست ؟
این اصطلاح مخفف Guid partition table میباشد که این استاندارد جدیدترین و آخرین روش برای پارتیشن بندی دیسک سخت است .
در این روش باید از شناسه های خاص و یکتای جهانی یا guid برای قسمت بندی استفاده شود و اینکار قسمتی از استاندارد UEFI میباشد .
این امر یعنی ، که در یک سیستم بر اساس UEFI که برای ویندوز ویژگی secure boot می طلبد ، باید از این روش استفاده کرد .
با استفاده از این روش از لحاظ تئوری میتوان هارد دیسک را به پارتیشن های نامحدودی تبدیل کرد هرچند که در بیشتر سیستم عاملها حداکثر به 128 قسمت تبدیل میشود .
در GPT هر پارتیشن میزان حداکثری 2 به توان 64 ( در سیستم 64 بیتی ) بلوک استفاده میشود ، این مقدار یعنی 9.44 زتابایت برای یک بلوک 512 بایتی .
در ویندوز ، نسخه های 64بیتی و ویندوز XP به بعد روش GPT را پشتیبانی میکنند . اگر سیستم شما در حالت پیشفرض دارای ویندوز 8 ( 64 بیتی ) باشد ، احتمالا GPT را پشتیبانی میکنند .
در ویندوز 7 و نسخه های قبل آن به شکل پیشفرض از MBR استفاده میشود .
جمع بندی :
در بیشتر مواقع ، شما هم میتوانید از روش MBR و هم از GPT استفاده کنید .
تنها زمانی شما مجبور هستین که از GPT استفاده کنید که یا ویندوز را بر یو mac نصب کرده یا به یک پارتیشن با ظرفیت بیشتر از 2 ترابایت نیاز دارد .
فقط کامپیوترهای جدید دارای UEFI هستند از GPT پشتیبانی میکنند .
اگر برای شما سرعت بوت شدن یک عنصر مهم است پیشنهاد میشود که از UEFI و در نتیجه از پارتیشن بندی GPT استفاده کنید .
